ഇരുപത്തെട്ടു വര്‍ഷങ്ങള്‍ക്കു മുന്‍പ് ഒരു പുലര്‍ച്ചക്ക് മഞ്ചേരി ഗവണ്മെന്റ് ആശുപത്രിയിലെ ലേബര്‍ റൂമില്‍ അമ്മയുടെ വേദന കടിച്ചമര്‍ത്തിയുള്ള കരച്ചില്‍ കേട്ടിരുന്നിരിക്കാം... ആ ധനുമാസ പുലരിയില്‍ തണുപ്പിനെ വകവയ്ക്കാതെ അക്ഷമനായി അച്ഛന്‍ എന്നെ പുറത്തു കാത്തിരുന്നിരിക്കാം...!! ഗര്‍ഭപാത്രത്തിലെ സുഖവാസം കഴിഞ്ഞു, കാലിട്ടടിച്ചു കൈ മുറുക്കിയടച്ച് പുതിയ ലോകത്തോട്‌ പൊരുത്തപ്പെടാനാവാതെ കാര്‍ത്ത്യായനി ഡോക്ടറുടെ കൈകളില്‍ കിടന്നു ആര്‍ത്താര്‍ത്ത് കരഞ്ഞു ഞാന്‍ അന്ന്...!! ഒരുപക്ഷെ എന്‍റെ കരച്ചില്‍ അച്ഛനെയും അമ്മയെയും സന്തോഷിപ്പിച്ച ഒരേയൊരു ദിവസമായിരിക്കാം ആ ഡിസംബറിലെ ബുധനാഴ്ച്ച....!! എനിക്ക് ചുറ്റും ആര് എന്ത് എന്തിന് എന്നൊന്നും മനസ്സിലാവാതെ ഞാന്‍ കണ്ണ് മിഴിച്ചു ചുറ്റും നോക്കി കൊണ്ടിരുന്നു...മടുത്തപ്പോള്‍ കുറെ കിടന്നുറങ്ങി... എന്‍റെ നെറ്റിയിലും കവിളിലുമൊക്കെ ആരൊക്കെയോ ചുംബിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു...വിശപ്പുമാറ്റാന്‍ ആവശ്യാനുസരണം മുലപ്പാല്‍ കിട്ടിക്കൊണ്ടേ ഇരുന്നു.... അധികം കുടിച്ചത് ഞാന്‍ കക്കി കളഞ്ഞു...!!
ഇന്ന് വീണ്ടും ഡിസംബര്‍ പതിനെട്ട്, അതൊരിക്കല്‍ കൂടി ബുധനാഴ്ച്ച വന്നിരിക്കുന്നു... !! അന്ന് കൃഷ്ണക്കണിയാന്‍ ഗണിച്ചിരുന്നോ ആവോ, ഇരുപത്തെട്ടു വര്‍ഷം കഴിഞ്ഞു ഫേസ്ബുക്ക്‌ എന്ന കുന്ത്രാണ്ടത്തില്‍ തന്‍റെ ജനനം പോലും ഈ മഹാപാപി ഒരു സ്റ്റാറ്റസ് ആയി ഇടുമെന്ന്...??
ഇന്ന് വീണ്ടും ഡിസംബര്‍ പതിനെട്ട്, അതൊരിക്കല്‍ കൂടി ബുധനാഴ്ച്ച വന്നിരിക്കുന്നു... !! അന്ന് കൃഷ്ണക്കണിയാന്‍ ഗണിച്ചിരുന്നോ ആവോ, ഇരുപത്തെട്ടു വര്‍ഷം കഴിഞ്ഞു ഫേസ്ബുക്ക്‌ എന്ന കുന്ത്രാണ്ടത്തില്‍ തന്‍റെ ജനനം പോലും ഈ മഹാപാപി ഒരു സ്റ്റാറ്റസ് ആയി ഇടുമെന്ന്...??
No comments:
Post a Comment