ഇടുക്കിയിലെ സ്വര്‍ണ്ണം, മാറ്റ് ഒരല്‍പ്പം കുറഞ്ഞു പോയി...ശിവന്‍ മുതല്‍ ചെഗുവേര വരെ വലിച്ച ആ സ്വര്‍ണ്ണപ്പുക ആദ്യ പകുതിയില്‍ നിറയെ ലഹരി തന്നു... സന്തോഷത്തിന്റെ മേഘപടലങ്ങളില്‍ പ്രേക്ഷകന്, കുറഞ്ഞത്‌ എനിക്കെങ്കിലും വിഹാരിക്കാനായി...!! രവീന്ദ്രന്‍ എന്ന നടന്‍റെ രവി എന്ന കഥാപാത്രം, മണിയന്‍പിള്ള രാജുവിന്റെ മദനനും തന്നെ അതിനു പ്രധാന കാരണം...!! "ഗോള്‍ഡ്‌" ജെനറേഷന്‍ തകര്‍ത്തു എന്ന് തന്നെ പറയാം... ചെറിയ കല്ലുകടിയായത് ബാബു ആന്റണിയുടെ വേഷമാണ്... തേനീച്ച കുത്തിയാലും വികാരം വരാത്ത മുഖം എന്നത് സിനിമയിലെ വെറുമൊരു ഡയലോഗ് മാത്രമല്ല എന്നത് അയാളുടെ അഭിനയം കണ്ടാല്‍ അറിയാം...ജയന്‍-സോമന്‍ കാലത്തിലെ സിനിമാറ്റിക് ആയ അവതരണം ശരിക്കും ഏറ്റു എന്നുതന്നെ പറയാം.. ബിജിപാലിന്റെ സംഗീതവും നിലവാരം പുലര്‍ത്തി...ഷൈജു ഖാലിദിന്റെ ക്യാമറയും പ്രശംസനീയം...!! എടുത്തു പറയേണ്ടത് ഗോള്‍ഡന്‍മാരുടെ ഓള്‍ഡ്‌ ജീവിതം കാണിച്ച കുട്ടികളെ കുറിച്ചാണ്...അവരുടെ പ്രകടനം മനോഹരം... എന്നിട്ടും എവിടെ പാളി എന്ന് ചോദിച്ചാല്‍, അത് എച്ചിക്കാനത്തിന്റെ കഥയില്‍ ആണോ, ദിനേശിന്റെയും ശ്യാമിന്റെയും തിരക്കഥയില്‍ ആണോ അതോ ആഷികിന്റെ സംവിധാനത്തിലോ എന്ന് സംശയം വരും...!! ഒരു കഞ്ചാവ് തോട്ടം തീയിട്ടു കത്തിക്കുന്ന വാര്‍ത്ത വല്ല ദ്രിശ്യമാധ്യമത്തില്‍ കണ്ടാലെങ്കിലും മതിയായിരുന്നു, ആഷിക്കിനു നീലച്ചടയന്‍ തോട്ടം എങ്ങനെ ഉണ്ട് എന്ന് കണ്ടറിയാന്‍...ലാല്‍ബാഗില്‍ റോസ് നട്ടത് പോലെയുള്ള കഞ്ചാവ് തോട്ടത്തിന്റെ സീന്‍ കഷ്ടം എന്നല്ലാതെ ഒന്നും പറയാന്‍ ഇല്ല...!! നൊസ്റ്റാള്‍ജിയ ഉണ്ടാക്കാന്‍ ഉള്ള ശ്രമങ്ങളും പരാജയം...!! ക്ലൈമാക്സ്‌ എന്നത് ഈ സിനമയുടെ വലിയൊരു മോശം ഘടകം ആണ്...!! പടം കണ്ടിറങ്ങുന്ന പ്രേക്ഷകന് അതങ്ങനെ ദഹിക്കാതെ കിടക്കും...ആദ്യ പകുതി എടുത്തതിന്റെ പകുതി ശ്രദ്ധ രണ്ടാം പകുതിയില്‍ കൊടുത്തിരുന്നെങ്കില്‍ ഈ സ്വര്‍ണ്ണപുക കണ്ടു പ്രേക്ഷകന് ശരിക്കും ഫ്ലിപ്പ് ആയേനെ...ചുരുക്കി പറഞ്ഞാല്‍ ഈ സ്റ്റഫ് പകുതി കൊള്ളാം...ബാക്കി പകുതി വെറും ചുക്കി മാത്രം ആണ്... എന്നാലും റോളിംഗ് പേപ്പര്‍ വെറുതെയാവില്ല...മോശമില്ലാത്ത കിക്ക് കിട്ടും...!! 3/5
No comments:
Post a Comment